Φίλτρα νερού Αποσκλήρυνση - MERUS - φυσικός καθαρισμός νερού, αποσκληριντές νερού, Πώς εξηγείται η λειτουργία και πώς αποδεικνύεται η αποτελεσματικότητα των δακτυλίων MERUS®; - ΔΑΚΤΥΛΙΟΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΝΕΡΟΥ MERUS ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ. Καθαρισμός και προστασία υδραυλικών εγκαταστάσεων από σκουριές, άλατα και άλλες επικαθίσεις.Η πιο απλή και οικονομική λύση. Η φυσική μέθοδος επεξεργασίας νερού από τη Γερμανία. ΔΩΡΑ, ΑΞΕΣΟΥΑΡ, ΑΓΟΡΕΣ, ΠΩΛΗΣΕΙΣ.. Οξυμετρα δακτυλου στις καλυτερες τιμες

Παρακάτω θα εξηγήσουμε, όσο είναι δυνατό, πώς λειτουργούν οι δακτύλιοι MERUS® και πώς επιδρούν πάνω στο νερό και στα συστατικά του.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των γνώσεων αποκτήθηκε με εμπειρικό τρόπο. Αν και τα φαινόμενα που περιγράφονται είναι πέρα για πέρα αληθινά και έχουν επαληθευθεί με αλλεπάλληλες επαναλήψεις των ίδιων πειραμάτων κάτω από διάφορες συνθήκες, εντούτοις οι εξηγήσεις που δίνονται είναι σε μεγάλο βαθμό υποθέσεις, γιατί αυτά τα φαινόμενα δεν έχουν ερμηνευθεί εξολοκλήρου επιστημονικά. Αυτό είναι φυσιολογικό να συμβαίνει, δεδομένου ότι εισερχόμαστε στην περιοχή της κβαντομηχανικής, που είναι ένας κλάδος της επιστήμης στον οποίο η παρατήρηση των ενεργειών, των κινήσεων και των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των σωματιδίων της ύλης γεννά στους επιστήμονες μάλλον όλο και περισσότερα νέα ερωτήματα παρά απαντήσεις στα παλιά.

1. Θεωρία.

Η λειτουργία των συσκευών MERUS® στηρίζεται σε μια εντελώς νέα αρχή και κατά συνέπεια είναι δύσκολο να συγκριθεί με τις φυσικές μεθόδους επεξεργασίας νερού.

1.1. Συστήματα επεξεργασίας νερού με φυσικές μεθόδους.

Καταρχήν, θα εξηγήσουμε πώς λειτουργούν τα συστήματα επεξεργασίας νερού που ακολουθούν φυσικές μεθόδους. Πρόκειται για συσκευές που με τη βοήθεια μόνιμων μαγνητών, ηλεκτρομαγνητών, ηλεκτρικών πεδίων, ηλεκτρικών παλμών κτλ. επηρεάζουν τα άλατα που περιέχει το νερό. Αν η συσκευή είναι κατάλληλη για την ποσότητα του νερού που διαπερνά το σωλήνα και εφόσον η ροή είναι συνεχής, τότε στις περισσότερες περιπτώσεις τα αποτελέσματα είναι καλά.

Όμως, το πρόβλημα είναι ότι η επίδραση αυτή δε διαρκεί. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, η διάρκεια του οποίου εξαρτάται κυρίως από τη θερμοκρασία, η επίδραση εξαφανίζεται και τα άλατα επανέρχονται στην αρχική κρυσταλλική δομή τους. Σε πολλές εγκαταστάσεις δεν υπάρχει συνεχής ροή και το νερό παραμένει συχνά για μεγάλα χρονικά διαστήματα μέσα στο δίκτυο των σωληνώσεων, σε δεξαμενές, εναλλάκτες θερμότητας κτλ., με αποτέλεσμα σε αυτές τις περιπτώσεις οι συσκευές που βασίζονται στις φυσικές μεθόδους επεξεργασίας νερού συχνά να μην προσφέρουν ικανοποιητικά αποτελέσματα. Επιπλέον, οι φυσικές αυτές μέθοδοι επιτυγχάνουν προστασία των δικτύων μόνο από τα άλατα και όχι από τη σκουριά.

1.2. Η μέθοδος επεξεργασίας νερού MERUS®.
Οι δακτύλιοι MERUS® έχουν εντελώς διαφορετική αρχή λειτουργίας. Μεταδίδουν ταλαντώσεις μέσα στο νερό. Αυτές οι ταλαντώσεις ονομάζονται φυσικές ή μοριακές ταλαντώσεις ή βιοσήματα. Αφού μεταφερθούν στο νερό, εξαπλώνονται αμέσως και πέρα από το σημείο όπου βρίσκεται ο δακτύλιος, κυρίως προς την κατεύθυνση της ροής.

Το αποτέλεσμα είναι ότι πολύ σύντομα όλα τα μόρια του νερού που βρίσκονται μέσα στο δίκτυο συνεργάζονται για την αντιμετώπιση των αλάτων και της σκουριάς. Αυτού του είδους οι ταλαντώσεις παραμένουν μέσα στο νερό για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον για μερικούς μήνες) και εξασθενούν μόνο στην περίπτωση που το νερό υπερφορτισθεί από ηλεκτρικό πεδίο ή εκτεθεί στο φως.

Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρη η μάζα νερού που βρίσκεται μέσα στο σύστημα καταπολεμά αδιάκοπα τα άλατα και τη σκουριά. Το νερό διατηρεί αυτή την ιδιότητα, ακόμα και όταν βγει έξω από το δίκτυο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί, όπως περιγράφεται πιο κάτω, για την αφαίρεση αλάτων και σκουριάς.

1.3. Τι είδους ταλαντώσεις είναι αυτές;

Κάθε υλικό σώμα έχει τη δική του ιδιοσυχνότητα ταλάντωσης, η οποία ονομάζεται βασική μοριακή ταλάντωση ή μοριακή ταλάντωση Brown. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε υλικό σώμα αποτελείται από μόρια. Τα μόρια αποτελούνται από άτομα, τα οποία δεν είναι σταθερά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Αντίθετα, τα άτομα βρίσκονται σε διαρκή κίνηση, η οποία μπορεί να σταματήσει μόνο στη θεωρητική περίπτωση που η θερμοκρασία τους θα πέσει στο απόλυτο μηδέν (-273°C). Αυτή η κίνηση των ατόμων προκαλεί τη μοριακή ταλάντωση.

Οι δακτύλιοι MERUS® προσθέτουν στη βασική μοριακή ταλάντωση δύο ειδών νέες ταλαντώσεις, που ονομάζονται ταλαντώσεις παρεμβολής και ταλαντώσεις ανάκλασης. Αυτή η ενέργεια, όταν διοχετεύεται στα άλατα και στη σκουριά, μεταβάλλει ορισμένες βασικές ιδιότητές τους.

1.4. Πώς δημιουργούνται αυτές οι ταλαντώσεις;

Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις είναι πώς μπορεί κάποιο υλικό σώμα να μεταδίδει σε άλλα σώματα ταλαντώσεις, χωρίς να τροφοδοτείται με ενέργεια από κάποια εξωτερική πηγή.

Σύμφωνα με τις νεότερες ανακαλύψεις της επιστήμης μεταξύ του πυρήνα και των ηλεκτρονίων του ατόμου λαμβάνει χώρα μία διαρκής ανταλλαγή σημάτων. Οι συχνότητα αυτής της ανταλλαγής σημάτων είναι πολύ μεγάλη και βρίσκεται στην περιοχή των Gigahertz και των Terahertz. Ολόκληρη η μάζα των δακτυλίων MERUS® προγραμματίζεται, «φορτίζεται» στο εργοστάσιο κατασκευής τους με τη βοήθεια ειδικών μηχανημάτων και συσκευών, και αυτά τα «φορτία» βρίσκονται σε αυτήν ακριβώς την περιοχή συχνοτήτων. Οι δακτύλιοι MERUS® είναι κατασκευασμένοι κυρίως από αλουμίνιο και πυρίτιο. Αυτά τα υλικά είναι ιδανικά για να προσλαμβάνουν, να συγκρατούν και διαρκώς να μεταδίδουν αυτά τα φορτία. Επιπλέον, αυτά τα φορτία δεν εξαφανίζονται, εκτός αν παρεμβληθεί από εξωτερική πηγή άλλη πιο ισχυρή ενέργεια, κυρίως στη μορφή της «ρύπανσης» από ηλεκτρικό πεδίο (elektrosmog) ή του φωτός (μόνο στις περιπτώσεις διαφανών υγρών: δηλαδή ο ίδιος ο δακτύλιος δεν αποπρογραμματίζεται, ενώ το επεξεργασμένο νερό αποπρογραμματίζεται, εάν εκτεθεί στο φως για μεγάλο χρονικό διάστημα).

1.5. Πώς μεταδίδονται αυτές οι ταλαντώσεις στο νερό;

Σύμφωνα με την εμπειρία μας οι δακτύλιοι MERUS® είναι ικανοί να μεταδίδουν τις ταλαντώσεις παρεμβολής και ανάκλασης ανεξάρτητα από το υλικό του σωλήνα πάνω στον οποίο εγκαθίστανται. Το ακόλουθο παράδειγμα δείχνει παραστατικά και βοηθά στην κατανόηση του τρόπου μετάδοσης των ταλαντώσεων από τον δακτύλιο στο νερό.

Εάν θερμάνουμε ένα υλικό σώμα, το οποίο βρίσκεται πάνω σε ένα σωλήνα, μόνο σε ένα σημείο του, τότε αυτό σταδιακά θερμαίνεται ολόκληρο. Μετά από κάποια ώρα θερμαίνεται και ο σωλήνας και τελικά και το νερό που τον διαρρέει. Έτσι ακριβώς μεταδίδονται και οι ταλαντώσεις από τον δακτύλιο MERUS® μέσα στη μάζα του νερού.

1.6. Τι κάνουν αυτές οι ταλαντώσεις;

Η αρχή λειτουργίας των δακτυλίων MERUS® στηρίζεται, όπως είπαμε, σε δύο διαφορετικά είδη ταλαντώσεων: τις ταλαντώσεις παρεμβολής και τις ταλαντώσεις ανάκλασης.
Οι ταλαντώσεις παρεμβολής έχουν, στην ιδανική περίπτωση, διαφορά φάσης 180° από τις ταλαντώσεις τις οποίες καλούνται να επηρεάσουν, δηλαδή είναι οι ακριβώς αντίστροφές τους. Όπως γνωρίζουμε από τα μαθηματικά, την ακουστική και την οπτική, το παραγόμενο από τη συνύπαρξη μιας ταλάντωσης με την αντίστροφή της είναι το μηδέν, με άλλα λόγια η μία εξουδετερώνει πλήρως την άλλη. Αντίθετα, οι ταλαντώσεις ανάκλασης βρίσκονται στην ίδια ακριβώς φάση με τις υπάρχουσες ταλαντώσεις, με αποτέλεσμα να τις ενισχύουν . Αυτά τα δύο είδη ταλαντώσεων επηρεάζουν τα άλατα και τη σκουριά του νερού και των εσωτερικών επιφανειών των υδραυλικών δικτύων και μεταβάλλουν τη συμπεριφορά τους.

Στην Ακουστική είναι γνωστά πολλά φαινόμενα που σχετίζονται με ταλαντώσεις. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:

· Καταρχήν το λεγόμενο φαινόμενο Doppler, κατά το οποίο μια ηχητική πηγή, η οποία κινείται προς κάποιον παρατηρητή, παράγει ήχο με υψηλότερη συχνότητα από τη συχνότητα του ήχου τον οποίο παράγει όταν απομακρύνεται από τον παρατηρητή
· Στη βιομηχανία αυτοκινήτων γίνονται σήμερα προσπάθειες να ελαχιστοποιηθεί ο θόρυβος του κινητήρα με τη χρήση αντίστροφων ηχητικών ταλαντώσεων.
· Η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας προσπαθούσε, εν μέρει επιτυχώς, με τη χρήση των λεγόμενων ηχητικών κανονιών να εμποδίζει τους ήχους που προέρχονταν από συναυλίες ροκ του Δυτικού Βερολίνου να φτάσουν στα αυτιά των κατοίκων του Ανατολικού Βερολίνου.
· Τέλος, ποιος δε θυμάται τη σκηνή του έργου «Όσκαρ, ο Μικρός Τυμπανιστής», όπου ο μικρός Όσκαρ σπάει τζάμια με τη συριστική φωνή του;

2. Πράξη.

2.1. Πρόβλημα αλάτων.

Σχεδόν πάντα το νερό περιέχει άλατα σε διαλυμένη μορφή. Στη Γερμανία μετρούν την ποσότητα των διαλυμένων αλάτων σε °dH (γερμανικοί βαθμοί σκληρότητας νερού) ή με «περιοχές σκληρότητας» (κάθε 7°dH είναι μία περιοχή σκληρότητας, π.χ. η περιοχή σκληρότητας 3 βρίσκεται μεταξύ 15°dH και 21°dH.).

Από άποψη υγιεινής τα άλατα, ιδιαίτερα του ανθρακικού ασβεστίου είναι απαραίτητα για τον οργανισμό του ανθρώπου. Το σώμα μας χρειάζεται το ανθρακικό ασβέστιο για διάφορους λόγους, όπως π.χ. για να ενισχύσει τη δομή των οστών και για να διατηρεί την ηλεκτρολυτική του ισορροπία. Τα άλατα αρχίζουν να αποτελούν πρόβλημα, μόνο όταν διαχωρίζονται από το νερό και επικολλώνται πάνω σε επιφάνειες. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους:

1. Το νερό αρχίζει να χάνει την ικανότητά του να συγκρατεί τα άλατα σε διαλυμένη μορφή, όταν η θερμοκρασία του υπερβεί τους 45°C. Καθώς η θερμοκρασία αυξάνεται κι άλλο, αυτή η ικανότητα του νερού μικραίνει περισσότερο. Σε θερμοκρασίες πάνω από 95°C πλέον όλα τα άλατα αποσπώνται από το νερό.
2. Η δεύτερη αιτία που προκαλεί επικαθίσεις αλάτων είναι η εξάτμιση του νερού, κατά την οποία τα διαλυμένα μεταλλικά στοιχεία καθώς και το ανθρακικό ασβέστιο δεν μπορούν να εξατμιστούν μαζί με το νερό και διαχωρίζονται από αυτό. Τότε το ανθρακικό ασβέστιο, με την παρουσία του οξυγόνου (O2), σκληραίνει, εάν δεν ληφθούν κάποια μέτρα. Έτσι, σχηματίζεται μια πετρώδης επίστρωση αλάτων.

Το φαινόμενο της επικάθισης αλάτων παίρνει διάφορες μορφές, από τα απλά λευκά στίγματα πάνω στις βρύσες και σε άλλες επιφάνειες μέχρι αγωγούς, πλυντήρια και άλλα μηχανήματα γεμάτα με άλατα. Πάνω στις βρύσες και στους νιπτήρες τα άλατα είναι βέβαια ενοχλητικά, αλλά είναι σχετικά εύκολο να απομακρυνθούν.

Αντίθετα, το εσωτερικό των σωλήνων δεν είναι επισκέψιμο και κατά συνέπεια η απομάκρυνση των αλάτων από εκεί δεν είναι τόσο εύκολη. Τα άλατα συσσωρεύονται μέσα στους σωλήνες κυρίως σε ανώμαλες και τραχιές περιοχές τους, όπως είναι τα σημεία συγκόλλησης, οι φλάντζες και οι καμπύλες. Το πρόβλημα είναι βέβαια πιο έντονο στους σιδερένιους σωλήνες, των οποίων η επιφάνεια είναι σχετικά τραχιά, υπάρχει όμως σε ασθενέστερη μορφή και στους χάλκινους και τους πλαστικούς, ακόμα και στους ανοξείδωτους αγωγούς. Αυτό οδηγεί στο σταδιακό στένωμα των σωλήνων. Η παροχή προοδευτικά μικραίνει, μέχρι που τελικά ο σωλήνας φράζει εντελώς.

Οι πληροφορίες που μεταδίδονται στο νερό από τους δακτυλίους MERUS® αλλάζουν τη δομή των αλάτων και αυτή η αλλαγή διατηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι το νερό συγκρατεί μέσα του τα άλατα σε διαλυμένη μορφή ακόμα και σε πολύ ψηλές θερμοκρασίες.

Χάρη σε αυτή την αυξημένη ικανότητα του νερού να συγκρατεί τα άλατα επιτυγχάνεται και ένα ακόμα σημαντικό αποτέλεσμα: Τα άλατα τα οποία προϋπάρχουν μέσα στο δίκτυο, για παράδειγμα μέσα στους σωλήνες, μαλακώνουν, διαλύονται και παρασύρονται από την ορμή του νερού. Το νερό διατηρεί αυτή την ιδιότητά του για μεγάλα χρονικά διαστήματα, εκτός αν εκτεθεί σε κάποια αρκετά ισχυρή μορφή ενέργειας, όπως είναι το φως και τα ηλεκτρικά πεδία από κάποια ένταση και πάνω.

2.2.Πρόβλημα σκουριάς.

Το νερό έχει πολλές ιδιότητες. Για παράδειγμα, είναι ένα από τα πιο διαβρωτικά υγρά και οξειδώνει ιδιαίτερα το σίδηρο. Ακόμα και η καλύτερη ποιότητα χάλυβα οξειδώνεται από το νερό.

Ο γαλβανισμένος σιδηροσωλήνας χρησιμοποιείται ακόμα, αν και τα τελευταία χρόνια προτιμούνται αρκετά συχνά ο χάλκινος και ο πλαστικός σωλήνας.

Σχεδόν όλοι οι χαλυβοσωλήνες υπόκεινται σε οξείδωση. Ο βαθμός της οξείδωσης εξαρτάται από το επίπεδο κορεσμού του νερού, δηλαδή από το αν περιέχει ελεύθερο οξυγόνο. Όταν το νερό προέρχεται από ανάμιξη από διάφορες πηγές (που είναι ο κανόνας), συνήθως περιέχει ελεύθερο οξυγόνο. Η οξείδωση κάνει την εσωτερική επιφάνεια του σωλήνα τραχιά. Έτσι, το νερό παρασύρει διαρκώς τα κομμάτια σκουριάς που προεξέχουν. Ιδιαίτερα στα σημεία υψηλής ροής, όπως είναι οι καμπύλες και οι φλάντζες, αυτό συμβαίνει με πιο γρήγορο ρυθμό, με αποτέλεσμα να αδυνατίζουν τα τοιχώματά τους και τελικά να τρυπούν και να στάζουν. Σε άλλα πάλι σημεία συμβαίνει αυτό που περιγράψαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, δηλαδή οι κρύσταλλοι των αλάτων εμπλέκονται μέσα στην τραχιά από την οξείδωση επιφάνεια και συσσωρεύονται, μέχρι που φράζουν εντελώς το σωλήνα.

Οι πληροφορίες που μεταδίδουν οι δακτύλιοι MERUS® εκτός από τα άλατα επηρεάζουν και τη σκουριά (Fe2O3), ως εξής: Τα ιόντα σιδήρου διαχωρίζονται από τα ιόντα του οξυγόνου, με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να αποσυντίθεται και να ξεπλένεται από τη ροή του νερού όλη η σκουριά του δικτύου. Καθώς απομακρύνεται η προϋπάρχουσα σκουριά του, αρχίζουν να μαυρίζουν οι εσωτερικές επιφάνειές του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σταδιακά επικαλύπτονται από μία επίστρωση κορεσμένου οξειδίου του σιδήρου (Fe3O4). Αυτή η μαύρη προστατευτική επιφάνεια εξασφαλίζει ότι δε θα σκουριάσουν ξανά οι επιφάνειες. Έτσι, αποφεύγεται και το φαινόμενο «pitting», κατά το οποίο δημιουργούνται πολλαπλές μικρές εστίες σκουριάς πολύ μικρής διαμέτρου, και οι σωλήνες παραμένουν διαρκώς προστατευμένοι.

2.3. Πρόβλημα πράσινης οξείδωσης χαλκού.

Το οξείδιο του χαλκού σε μεγάλες ποσότητες βλάπτει την υγεία. Γι΄ αυτό το λόγο πρέπει, όταν επιστρέφουμε από τις διακοπές σε σπίτι που έχει χαλκοσωλήνες να τους ξεπλένουμε πρώτα αφήνοντας τις βρύσες ανοικτές για αρκετή ώρα και μετά να χρησιμοποιούμε το νερό ως πόσιμο. Όταν μάλιστα το νερό έχει πολύ λίγα άλατα, διαβρώνει το χαλκό με ακόμα πιο μεγάλη ταχύτητα. Σε αυτή την περίπτωση το πράσινο χρώμα του οξειδίου του χαλκού μεταφέρεται και στο νερό και το βλέπουμε όποτε ανοίγουμε τις βρύσες του σπιτιού μας.

Οι πληροφορίες που μεταδίδουν μέσα στο νερό οι δακτύλιοι MERUS® αποτρέπουν την οξείδωση του χαλκού, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αποτρέπουν και την οξείδωση του σιδήρου.

3. Τρόποι δοκιμής.

Επειδή η χημική σύσταση του νερού δεν αλλάζει, το φαινόμενο δεν είναι μετρήσιμο με τη συνηθισμένη μέθοδο της μέτρησης της σκληρότητας. Ανάλογα με την αρχική σύνθεση του νερού, είναι πιθανό μερικές φορές να μετρηθεί μείωση ή αύξηση της αγωγιμότητας μέχρι και 30%, καθώς επίσης, αν χρησιμοποιηθεί μια πιο περίπλοκη μέθοδος μέτρησης, μείωση της τάσης ατμών μέχρι και 50%. Επίσης, ιδιαίτερα σε κλειστά κυκλώματα, η συγκέντρωση των ολικών διαλυτών στερεών (TDS) αυξάνεται σημαντικά εξαιτίας των μεταλλικών ιόντων που αρχίζουν να αιωρούνται στο νερό, καθώς και η συγκέντρωση σιδήρου, σε περιπτώσεις που το δίκτυο είχε πολλή σκουριά. Πέρα από αυτούς τους τρόπους που βασίζονται σε μετρήσεις, υπάρχουν και αρκετά πρακτικά πειράματα που μπορούν να αποδείξουν άμεσα και με βεβαιότητα την επίδραση των δακτυλίων MERUS®.

3.1. Βραστήρας νερού.

Η πιο απλή και γρήγορη μέθοδος είναι η δοκιμή με έναν κοινό οικιακό βραστήρα νερού. Σε αυτές τις συσκευές αναπτύσσεται υψηλή θερμοκρασία, με αποτέλεσμα με κάθε χρήση να αποτίθεται μεγάλη ποσότητα αλάτων, κυρίως στον πυθμένα τους. Γεμίζουμε έναν τέτοιο βραστήρα, που έχει πολλά συσσωρευμένα άλατα, με νερό που έχει περάσει από σωλήνα με δακτύλιο MERUS®. Μέσα σε λίγα λεπτά διαπιστώνουμε ότι μπορούμε να απομακρύνουμε με τα δάχτυλα ή με ένα σφουγγάρι ή με μία μαλακή βούρτσα σημαντικές ποσότητες αλάτων. Χωρίς χημικά ή άλλα εξίσου δραστικά μέσα. Τα άλατα μαλακώνουν και θρυμματίζονται εύκολα.

Παρατήρηση: Το ανθρακικό ασβέστιο δεν μπορεί να απομακρυνθεί εντελώς από την ηλεκτρική αντίσταση ή την επιφάνεια κάτω από την οποία βρίσκεται η ηλεκτρική αντίσταση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στα σημεία αυτά αναπτύσσεται θερμοκρασία αρκετά υψηλότερη από 200°C, με αποτέλεσμα να «ψήνονται» τα άλατα και να σκληραίνουν όπως τα τούβλα. Μία τέτοια πολύ λεπτή πετρώδης στρώση θα συνεχίσει να υπάρχει, η οποία όμως θα είναι λεία και δε θα επιτρέπει την απόθεση επιπλέον αλάτων από πάνω της.

Τα άλατα που θα συσσωρεύονται στα πλαϊνά τοιχώματα του βραστήρα από σταγόνες που εξατμίζονται θα είναι σε μορφή λεπτής σκόνης και θα σκουπίζονται εύκολα. Αν μάλιστα αφήνουμε το βραστήρα πάντα γεμάτο με νερό, τότε δε θα μένουν καθόλου άλατα στα πλαϊνά τοιχώματα.

Προσοχή:
Αν διαπιστώσετε ότι δε συμβαίνουν όσα περιγράφονται πιο πάνω, η αιτία θα είναι το ηλεκτρικό πεδίο που δημιουργεί η συσκευή, ακόμα και όταν είναι σβηστή, το οποίο αναιρεί την ευεργετική επίδραση των δακτυλίων MERUS® μέσα στο νερό. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να βγάζετε το βραστήρα από την πρίζα, όταν δεν τον χρησιμοποιείτε.

3.2. Αφαίρεση αλάτων ή/και σκουριάς με επεξεργασμένο νερό.

Ένα ακόμα πολύ απλό πείραμα είναι η αφαίρεση αλάτων και σκουριάς με επεξεργασμένο νερό. Γεμίζουμε ένα (κατά προτίμηση διαφανές) δοχείο με νερό και ρίχνουμε μέσα μικρά κομμάτια από παλιούς σωλήνες που έχουν επικαθίσεις αλάτων και σκουριά, ή και άλλα σκουριασμένα αντικείμενα, όπως καρφιά και βίδες. Η σκουριά αρχίζει να κατακρημνίζεται ως ίζημα στον πυθμένα του δοχείου πολύ σύντομα (το πολύ μέσα σε 1-2 μέρες) και οι πρώην σκουριασμένες επιφάνειες αποκτούν σταδιακά μαύρο χρώμα, το οποίο οφείλεται στο προστατευτικό φιλμ κορεσμένου οξειδίου του σιδήρου (Fe3O4) που δημιουργείται μέσα σε λίγες μέρες. Τα άλατα, ανάλογα με τη χημική τους σύνθεση και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες είχε γίνει η απόθεσή τους μέσα στους σωλήνες, αρχίζουν και αυτά να μαλακώνουν μέσα σε λίγες μέρες. Ακόμα και αν δεν αποκολλώνται από μόνα τους, σίγουρα μαλακώνουν τόσο που μπορούν να απομακρύνονται σταδιακά ακόμα και με μία οδοντόβουρτσα. Είναι συνεπώς προφανές ότι, όταν το νερό δεν είναι στάσιμο και έχει τη συνηθισμένη ορμή που έχει όταν κυκλοφορεί μέσα στα υδραυλικά δίκτυα, παρασύρει τα μαλακωμένα από την επίδραση του MERUS® άλατα και οι σωλήνες καθαρίζουν εντελώς, χωρίς να χρειαστεί άλλη επέμβαση (τρίψιμο, ξύσιμο, χημικά οξέα κτλ.).

Με αυτή τη μέθοδο μπορεί κανείς να καθαρίσει από τα άλατα και τη σκουριά όλων των ειδών τα αντικείμενα: ντουζιέρες, φίλτρα από βρύσες, γλάστρες, μεταλλικά σκεύη, πόμολα, κλειδιά κτλ.

Προσοχή: Μην επιχειρήσετε να αφαιρέσετε τα άλατα από ηλεκτρικές συσκευές
με αυτόν τον τρόπο!!!

3.3. Περιπτώσεις που απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή.

Οι μπαταρίες, οι ντουζιέρες, τα εμαγιέ καθαρίζονται πράγματι από τα άλατα χάρη στην επίδραση των δακτυλίων MERUS. Αυτό, φυσικά, συμβαίνει μόνο στα σημεία όπου υπάρχει νερό, είτε στάσιμο είτε σε ροή. Στις μπαταρίες όμως, για παράδειγμα, δημιουργούνται στίγματα αλάτων και σε σημεία όπου δε ρέει νερό, τα οποία οφείλονται στην εξάτμιση του νερού που πιτσιλάει τα σημεία αυτά, όποτε χρησιμοποιούμε τη βρύση. Αυτά τα στίγματα, επειδή φυσικά δεν μπαίνουμε στον κόπο να τα απομακρύνουμε αμέσως, μετά από λίγη ώρα σκληραίνουν. Αυτά τα σκληρά πλέον στίγματα αλάτων δεν μπορούν να απομακρυνθούν, παρά μόνον εάν τα τρίψουμε για λίγο με σφουγγάρι ή βούρτσα βρεγμένη με νερό επεξεργασμένο από δακτύλιο MERUS®, ώστε να μαλακώσουν ξανά και να φύγουν.

Προσοχή:
Οι δακτύλιοι MERUS είναι πολύ πιθανό να αποπρογραμματιστούν και κατά συνέπεια να χάσουν μερικά ή ολικά τη δυνατότητά τους να καθαρίζουν και να προστατεύουν τις υδραυλικές εγκαταστάσεις από τις επικαθίσεις αλάτων και τη σκουριά, εάν βρεθούν μέσα σε ηλεκτρικό πεδίο (όπου υπάρχει το λεγόμενο «electrosmog» από ηλεκτρικές ή ηλεκτρονικές συσκευές, κινητά τηλέφωνα, πρίζες, εντοιχισμένες καλωδιώσεις, ηλεκτροκινητήρες κτλ.). Σε τέτοια περίπτωση στέλνονται στο εργοστάσιο κατασκευής στη Γερμανία, όπου επαναπρογραμματίζονται

Advertised by Ati Advertising on se.gr